Τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από μία δασική πυρκαγιά αναλύει ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του ΕΚΠΑ
Τις επιπτώσεις των δασικών πυρκαγιών στο περιβάλλον αλλά και τον βαθμό που αυτές επηρεάζουν την κλιματική κρίση αναλύει ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του ΕΚΠΑ και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμης Λέκκας.
«Πρόσφατα, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει υπολογισθεί ότι αύξηση 0,5 βαθμών σε ειδικά ευαίσθητες περιοχές όπως η Μεσόγειος, αυξάνει κατά 30 ημέρες τη διάρκεια των υψηλών θερμοκρασιών και κατά 5 τις ημέρες καύσωνα. Μία δασική πυρκαγιά αυξάνει κατά 7 φορές τον κίνδυνο πλημμυρών, κατά 4 φορές τον κίνδυνο διάβρωσης του εδάφους και κατά 3 φορές τον κίνδυνο κατολισθήσεων, ενώ όλα αυτά συντελούν στην προέλαση της ερημοποίησης και βέβαια στην περαιτέρω επιτάχυνση της αύξησης της θερμοκρασίας. Ένας φαύλος δηλαδή κύκλος, του οποίου η ταχύτητα εξέλιξης συνεχώς αυξάνεται», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά ο κ. Λέκκας τονίζει:
«Είναι προφανές ότι οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από τις πρόσφατες πυρκαγιές στον ελληνικό χώρο είναι σημαντικότατες.
Εκείνο όμως που είναι δύσκολο να αποτιμήσουμε είναι οι επιπτώσεις στο περιβαλλοντικό επίπεδο, επιπτώσεις που ίσως αφήσουν το αποτύπωμά τους για πάντα, συμβάλλοντας έτσι στην αυτοτροφοδότηση ανατροφοδότηση μιας επιταχυνόμενης διαδικασίας, που συγκροτεί την κλιματική κρίση, που εμφανώς βιώνουμε, όχι μόνο εδώ στη χώρα μας, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι συνολικές επιπτώσεις από τις δασικές πυρκαγιές αντιστοιχίζονται με επιπτώσεις στην πανίδα, στη χλωρίδα, στον αέρα, στο έδαφος, στο υπέδαφος, στο υδάτινο στοιχείο, στα υπόγεια και επιφανειακά νερά, όλα δηλαδή τα κύρια συστήματα που συνιστούν την έννοια ”Περιβάλλον”.
Καθένα σύστημα από τα ανωτέρω, τα οποία περιλαμβάνουν ένα μεγάλο αριθμό υποσυστημάτων, καταστρέφεται ή υποβαθμίζεται σημαντικά, διαδικασία που έχει αναλυθεί με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια από τους αντίστοιχους επιστημονικούς κλάδους, όπως της Γεωλογίας, της Κλιματολογίας, της Δασολογίας, της Βιολογίας, της Γεωπονίας, της Φυσικής, της Χημείας, της Περιβαλλοντικής Μηχανικής και άλλων, επιστήμες οι οποίες έχουν κάνει τεράστια βήματα προόδου, ειδικά πάνω στα θέματα διαχείρισης του Περιβάλλοντος, σε προκαταστροφικό, συνκαταστροφικό και μετακαταστροφικό επίπεδο.
Η διαχείριση των δασών, η ρύπανση του αέρα, η μόλυνση των υδάτων, η πρόβλεψη εξέλιξης της δασικής πυρκαγιάς, οι αλλοιώσεις στο έδαφος, ο κατολισθητικός κίνδυνος, τα πλημμυρικά φαινόμενα, η αντιμετώπιση της διάβρωσης, ο επανασχεδιασμός των υποδομών και των κρίσιμων δικτύων, η πορεία αναγέννησης του δάσους, η ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση του υδάτινου στοιχείου, είναι μόνο μερικά από τα θέματα που συγκροτούν τα επιστημονικά πεδία, που διερευνώνται με ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει από πλευράς τεχνολογίας από τους Έλληνες επιστήμονες.
Πρόσφατα, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει υπολογισθεί ότι αύξηση 0.5 βαθμών σε ειδικά ευαίσθητες περιοχές όπως η Μεσόγειος, αυξάνει κατά 30 ημέρες τη διάρκεια των υψηλών θερμοκρασιών και κατά 5 τις ημέρες καύσωνα. Μία δασική πυρκαγιά αυξάνει κατά 7 φορές τον κίνδυνο πλημμυρών, κατά 4 φορές τον κίνδυνο διάβρωσης του εδάφους και κατά 3 φορές τον κίνδυνο κατολισθήσεων, ενώ όλα αυτά συντελούν στην προέλαση της ερημοποίησης και βέβαια στην περαιτέρω επιτάχυνση της αύξησης της θερμοκρασίας. Ένας φαύλος δηλαδή κύκλος, του οποίου η ταχύτητα εξέλιξης συνεχώς αυξάνεται»
