Η κρίση για τις κινηματογραφικές αίθουσες είναι παρούσα εδώ και πολύ καιρό
Μπορεί ο τίτλος να μοιάζει περισσότερο αθλητικός, αλλά δυστυχώς αποτυπώνει πλήρως την κατάσταση που βιώνουμε στην πρωτεύουσα της χώρας μας, την Αθήνα. Η πόλη και ειδικά το κέντρο της, φαίνεται να οδηγείται σε μία πλήρη πολιτιστική απαξίωση, κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τον τομέα του κινηματογράφου.
Σε μία πόλη, που κατά το παρελθόν αποτελούσε σημείο αναφοράς για τις πρεμιέρες νέων ταινιών ή τα σπουδαία κινηματογραφικά φεστιβάλ, πλέον οδεύουμε σε κλείσιμο της πλειονότητας των ιστορικών αιθουσών της.
Η κρίση για τις κινηματογραφικές αίθουσες είναι παρούσα εδώ και πολύ καιρό. Από την μία οι πλατφόρμες ταινιών οι οποίες οδηγούν τον κόσμο στο να κλείνεται ακόμα περισσότερο στο σπίτι του και να βλέπει τα έργα από την άνεση του καναπέ του.
Από την άλλη το γεγονός ότι οι ίδιες πλατφόρμες είναι ουσιαστικά και οι εταιρείες παραγωγής, άρα διαθέτουν το προϊόν τους αποκλειστικά στους συνδρομητές τους, υποχρεώνει το σινεφίλ κοινό να μπει στην διαδικασία της συνδρομής και να αφήσει την φυσική παρουσία στις αίθουσες.
Προσθέστε στα παραπάνω και την αύξηση του καθημερινού κόστους διαβίωσης, που κάνει δύσκολη έστω και την απλή έξοδο, αλλά και την «κουλτούρα» της νέας γενιάς που προτιμά τα multiplex των πολλών αιθουσών και επιλογών και αντιλαμβάνεστε εύκολα τις δυσκολίες του κλάδου.
Η μη στήριξη της Πολιτείας στον κλάδο
Η πανδημία έκρυψε κάτω από το χαλί αρκετά από τα προβλήματα και σε αρκετές περιπτώσεις έδωσε παράταση ζωής σε ορισμένες επιχειρήσεις του κλάδου. Η στήριξη, όμως, αυτή ήταν και πρόσκαιρη και χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία για την επιβίωση των μεμονωμένων αιθουσών. Σχέδιο για την επί της ουσίας βοήθεια δεν υπάρχει από την Πολιτεία. Ένας σημαντικός πυλώνας της πολιτιστικής ζωής της χώρας οδηγείται σε αφανισμό. Χώροι που αποτελούν τοπόσημα για την Αθήνα κινδυνεύουν να κλείσουν και μαζί τους να χαθεί και ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης.
Η κεντρική πολιτική εξουσία «νίπτει τας χείρας της» αδιαφορώντας για το θέμα, όπως δυστυχώς πράττουν η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας Αττικής. Θλιβερή διαπίστωση θα πει κανείς.
Το ενδιαφέρον και οι πολιτικές τους παρεμβάσεις στον πολιτισμό περιορίζονται σε ανέξοδες εξαγγελίες ή πολυέξοδες φιέστες. Στα υπόλοιπα σφυρίζουν αδιάφορα.
Αττικόν και Απόλλωνας τα «πρώτα θύματα»
Η πυρκαγιά που τα κατάστρεψε το 2012 μετράει πια πάνω από δέκα χρόνια. Από εκείνη την στιγμή στέκονται ως βουβά σκέλεθρα σε μια πόλη που κινείται σε γρήγορους ρυθμούς και μοιάζει να μην τα προσέχει πια.
Ο Δήμος Αθηναίων επί δημαρχίας Γιώργου Καμίνη έκανε αγώνα να χαρακτηριστούν ως διατηρητέα και το πέτυχε. Το Κεντρικό Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος τα ανακήρυξε διατηρητέα και ουσιαστικά τα έσωσε.
Η επαναλειτουργία τους βέβαια σκοντάφτει στα γραφειοκρατικά γρανάζια. Η νυν διοίκηση του Δήμου δεν συνέχισε τις προσπάθειες αναβίωσης τους. Είναι δύο αίθουσες με τεράστιο παρελθόν, σημαντικό αρχιτεκτονικό αποτύπωμα και πρέπει να βρεθεί τρόπος να ζωντανέψουν ξανά.
Ήρθε η ώρα για Άστορ και Ιντεάλ
Οι δύο κινηματογράφοι μπορεί να μην επλήγησαν από κάποια καταστροφή, όμως, απειλούνται από την λεγόμενη οικονομική και τουριστική ανάπτυξη. Τώρα πως σε μια χώρα όπως η Ελλάδα τα πολιτιστικά μνημεία, ακόμα και αν αυτά δεν ανήκουν στην αρχαιότητα, θεωρούνται ως τροχοπέδη για πιθανές επενδύσεις προκαλεί εύλογες απορίες.
Συγκεκριμένα ένα project δημιουργίας νέων ξενοδοχείων αξίας 36 εκατομμυρίων ευρώ θέλει να γκρεμίσει τους δύο εμβληματικούς κινηματογράφους.
Το Ιντεάλ που μετρά πάνω από εκατό χρόνια ζωής και το Άστορ που άνοιξε τις πύλες του την δεκαετία του 1940.
Το Υπουργείο Πολιτισμού αρχικά ανέφερε πως δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως διατηρητέα κτίρια αφού δεν πληρούν τα κριτήρια, σε αντίθεση με ότι ισχύει για τους θερινούς. Ας είναι καλά η Μελίνα Μερκούρη λέω εγώ. Η κατακραυγή που ακολούθησε της είδησης έσυρε το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας να ψηφίσει ομόφωνα υπέρ της διάσωσης των κινηματογράφων, την ίδια ώρα που το Υπουργείο Πολιτισμού δήλωνε αναρμόδιο. Τελικά και η κ. Μενδώνη αναγκάστηκε να προβεί σε δηλώσεις στήριξης της προσπάθειας διάσωσης τους.
Συνδέστε επιτέλους τον τουρισμό με τον πολιτισμό
Είναι αδιανόητο με το πολιτιστικό παρελθόν της πατρίδας μας να μην έχουμε καταφέρει να συνδυάσουμε τους δύο αυτούς τομείς.
Ο τουρισμός αποτελεί την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας και ο πολιτισμός είναι ικανός, αν συνδυαστούν το παρελθόν με τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία, να τον πάει σε άλλο επίπεδο.
Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να το αντιληφθούν αυτό οι υπεύθυνοι ή μήπως απλά δεν μπορούν;
Μήπως τελικά είναι πιο εύκολο για αυτούς να μετατρέψουν την χώρα σε ένα απέραντο Airbnb και τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών;
