Στα «Τελευταία Φεγγάρια» πρωταγωνιστεί ο Στέφανος Κυριακίδης
Μια ενδιαφέρουσα ματιά πάνω στην αναπόφευκτη φθορά του χρόνου αλλά στο τι πραγματικά σημαίνει να γερνά κανείς αποτελεί έργο του Furio Bordon «Τα Τελευταία Φεγγάρια», που ανεβαίνει στις 20 Οκτωβρίου στο Θέατρο Coronet.
Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ, τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει ο Στέφανος Κυριακίδης ενώ μαζί του παίζουν οι ηθοποιοί Μαρία Παπαφωτίου και Δημήτρης Λιακόπουλος.
Ο άλλοτε γοητευτικός καθηγητής που συγκέντρωνε πάνω του τα βλέμματα ανδρών και γυναικών, τώρα υπερήλικας παππούς, απομονωμένος στο σπίτι του γιου του, ετοιμάζει τη βαλίτσα του υπό τους ήχους της Μεγάλης Λειτουργίας του Μπαχ. Σύντομα θα μετοικήσει σε έναν οίκο ευγηρίας γιατί τα εγγόνια του μεγαλώνουν και δεν υπάρχει πλέον χώρος γι’ αυτόν.
Είναι η ώρα του αποχωρισμού και του τελικού απολογισμού. Συνοδοιπόροι σε αυτό το τελευταίο ταξίδι, το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής του, τα κόμικς που αγαπούσε να διαβάζει από μικρός και οι μνήμες. Φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρωνας, άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με το «φάντασμα» της λατρεμένης του γυναίκας που χάθηκε νωρίς.
«Ακούς μουσική, σκέφτεσαι, κάθε τόσο διαβάζεις… Σου φτάνει;». «Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος όταν γερνάς…». «Φοβάσαι τον θάνατο; Ο θάνατος είναι ένα τίποτα». «Κάποτε πίστευες στην χρησιμότητα των λέξεων… Κάποτε ήξερα σε ποιον να τις λέω».«Είναι ο κόσμος που σιγά-σιγά εξαφανίζεται… Πρώτα οι άνθρωποι… Μετά οι ιδέες… Μένουν μόνο οι μνήμες»: Αυτά είναι ορισμένα από τα καίρια ερωτήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο θεατής παρακολουθώντας τον ήρωα-πρωταγωνιστή να παίρνει όλο και περισσότερο απόσταση από τους αγαπημένους του, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ισορροπώντας ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, το κωμικό αυτό δράμα μας θυμίζει ότι η νεότητα μένει πάντα φωλιασμένη μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, ανεξάρτητα από το χρόνια που μετρά το σώμα.
«Στην κοινωνία μας όλοι κυνηγούν τη νεότητα, όλοι πολεμούν τα σημάδια της γήρανσης, όλοι θέλουν να αποτρέψουν τον θάνατο. Τα γηρατειά είναι κάτι για το οποίο κάποιος πρέπει να ντρέπεται; Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτο εγωισμό, από τη λατρεία του εαυτού, από την συνεχή αυτοπροβολή, από τη νιότη -με κάθε κόστος,- το να είσαι γέρος σημαίνει να αποκλείεσαι. Αλλά τα γηρατειά, αντίθετα, είναι προνόμιο. Είναι η στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που κάθεται στην άκρη του ρέματος του χρόνου και παρακολουθεί, παρατηρεί, θυμάται, αναπολεί και ονειρεύεται. Ένας άνθρωπος μοναχικός, κουρασμένος, στερημένος από το μέλλον του που το μόνο που του απομένει είναι η χαρά του παρόντος…» σημειώνει η σκηνοθέτιδα της παράστασης Ρέινα Εσκενάζυ.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο πρωταγωνιστικός ρόλος του έργου αυτού αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του σπουδαίου ηθοποιού Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, που τον ερμήνευσε συγκλονιστικά κατά την περίοδο 1995-1996, αποσπώντας πολλά και σημαντικά βραβεία.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
21:00 Παρασκευή , 21:00 Σάββατο & 19:00 Κυριακή
