Ο αδόκητος θάνατος ενός 51χρονου από πτώση πέυκου, που τον καταπλάκωσε, τον περασμένο Αύγουστο στο Ηράκλειο Κρήτης, έφερε θλίψη στην οικογένειά του, αλλά και προβληματισμό στους κατοίκους για τα μεγάλα δένδρα τα οποία αφήνονται έρμεα στην ανθρώπινη δραστηριότητα και μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου. Έτσι έγινε και με τον Παναγιώτη Μητρέλο η οικογένειά του οποίου έχει καταθέσει αγωγή κατά του Δήμου Ηρακλείου, ο οποίος βρήκε φρικτό τέλος τον περασμένο Αύγουστο, όταν καταπλακώθηκε από πεύκο που έπεσε ξαφνικά, επί της λεωφόρου Δημοκρατίας, την ώρα που ο άτυχος άνδρας περίμενε με το μηχανάκι του στο φανάρι. Στην αγωγή, που κατατέθηκε από τον δικηγόρο της οικογένειας κ. Βαγγέλη Στρατουδάκη ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, ζητείται να υποχρεωθεί ο Δήμος Ηρακλείου να καταβάλει στην οικογένεια συνολικά 1.130.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης των μελών της.
Στα έγγραφα της αγωγής γίνεται αναφορά από την σύζυγο του άτυχου άνδρα, Σταυρούλα για τη σχέση τους, ενώ η γυναίκα αποκαλύπτει ότι μετά τον θανατό του αρρώστησε σοβαρά. Συγκεκριμένα στην αγωγή κατά του Δήμου Ηρακλείου η σύζυγος του Παναγιώτη Μητρέλου, Σταυρούλα αναφέρει: “Γνωριστήκαμε τον Μάιο του 1992 και αρραβωνιαστήκαμε τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Τον Σεπτέμβριο του 1995 παντρευτήκαμε και αποκτήσαμε τρία παιδιά. Ήμασταν παντρεμένοι 27 χρόνια και είχαμε δημιουργήσει μαζί μια ευτυχισμένη οικογένεια. Ο εκλιπών συζυγός μου ήταν πολύ εργατικός άνθρωπος δούλευε καθημερινά 12 και πλέον ώρες προκειμένου να αποκομίζει εισόδημα το οποίο διέθετε αποκλειστικά και μόνο για την οικογένειά του. Ο σύζυγός μου ήταν το στήριγμα του σπιτιού μας. Μεταξύ μας είχαμε μοναδική σχέση ήταν το άλλο μου μισό, ήμασταν τριάντα χρόνια αγαπημένο αντρόγυνο και πάντα διατηρούσαμε ουσιαστική και όχι τυπική σχέση.
Ο Παναγιώτης ήταν ένα κομμάτι μάλαμα, πολύ αγαπητός άνθρωπο. Ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του που κέρδιζε αμέσως τον άλλο. Ήταν δοτικός, ευγενικός και έντιμος. Ο εκλιπών σύζυγός μου ήταν πολύ εργατικός τα περισσότερα χρόνια δεν σήκωνε κεφάλι από τη δουλειά. Μόνο τον τελευταίο χρόνο είχε αρχίσει να απολαμβάνει τους καρπούς της εργασίας του και να προσπαθεί να αποβάλλει το άγχος. Τώρα πια θα μπορούσαμε να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί ως ζευγάρι και θα ήταν καλύτερη η ζωή μας αν δεν συνέβαινε το τραγικό αυτό συμβάν που του κόστισε τη ζωή. Την ημέρα που έλαβε χώρα το ατύχημα δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ το άσχημο «παιχνίδι» που θα μου «έπαιζε» η μοίρα. Όταν συνέβη το μοιραίο κυριολεκτικά «έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου». Ο πόνος μου ήταν αβάσταχτος η οδύνη η ταραχή και η θλίψη μου δεν περιγράφονται με λόγια. Δεν μπορούσα να πιστέψω και να συνειδητοποιήσω ότι έχασα τόσο άδικα και αναπάντεχα τον άνθρωπό μου, το στήριγμά μου. Πονώ ατελείωτα και ο πόνος αυτός δεν είναι μόνο ψυχικός αλλά και σωματικός.
Κάθε φορά που σκέφτομαι το τι συνέβη κλαίω και νιώθω αφόρητο πόνο ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που περνάει από το μυαλό μου πως μόνο ο θάνατος θα με απαλλάξει από το μαρτύριο που ζω καθημερινά. Ο μοναδικός λόγος που με κρατάει ακόμη στη ζωή είναι τα παιδιά μου που και αυτά ζουν το δικό τους Γολγοθά έχοντας χάσει τον πολυαγαπημένο τους πατέρα τόσο άδικα και απότομα. Είχα έναν άνδρα μόλις 51 ετών ο οποίος ήταν απόλυτα υγιής μέχρι την ημέρα του ατυχήματος, καλοσυνάτος, γεμάτος ζωή και αγάπη για την οικογένειά του, ένας άνδρας που με αγαπούσε με γέμιζε ασφάλεια και τον περίμενα με προσμονή καθημερινά να γυρίσει στο σπίτι. Ο άνθρωπος αυτός ήταν το στήριγμα και ο συνεκτικός ιστός της οικογένειας μου, ο ακρογωνιαίος λίθος του σπιτιού μας. Σήμερα δεν έχω σε τίποτε να ελπίζω, τίποτε πλέον δεν μπορεί να μου δώσει χαρά. Από την τραγική εκείνη μέρα του θανάτου του η υγεία μου χειροτερεύει. Ήδη προ 1 μηνός διαγνώσθηκα με καρκίνο στον αριστερό μαστό, ενώ από τις πρώτες εκτιμήσεις, οι θεράποντες ιατροί με διαβεβαιώνουν ότι η κατάσταση μου επιδεινώνεται λόγω της ψυχικής μου κατάστασης και του πόνου που βιώνω εξαιτίας του θανάτου του συζύγου μου.
Η κατάσταση της υγείας μου έχει επιβαρυνθεί λόγω της ψυχικής μου κατάστασης και του αθεράπευτου πόνου που βιώνω από τον αδόκητο θάνατο του συζύγου μου ενώ δεν γνωρίζω αν θα καταφέρω να βγω νικήτρια από αυτή τη μάχη και για πόσο χρονικό διάστημα θα αντέξω Και περισσότερο επειδή τα τέκνα μου εξαρτώνται αποκλειστικά από εμένα.
Ο αδόκητος θάνατος του συζύγου μου με έχει γεμίσει θλίψη πόνο απαισιοδοξία και ανασφάλεια για το αύριο. Η κατάσταση της υγείας μου δεν μου δίνει περιθώρια ενώ οι δανειακές υποχρεώσεις μου τις οποίες καλούμαι να καλύψω μόνη μου πλέον με οδηγούν σε ένα δρόμο αβεβαιότητας. Και σε όλα αυτά είμαι πλέον μόνη.
Από την πλευρά του ο δικηγόρος της οικογένειας του Παναγιώτη Μητρέλου μιλώντας στο OTAmagazine.gr ανέφερε: “Η ευθύνη του Δήμου Ηρακλείου για την πτώση του δέντρου από την οποία έχασε τη ζωή του ένας να συμπολίτης μας, είναι αντικειμενική και αδιαμφισβήτητη. Σε κάθε περίπτωση ο Δήμος όφειλε και μπορούσε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποφευχθεί η πτώση του δέντρου, που συνέβη σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης. Είναι αλήθεια πως στην πόλη του Ηρακλείου βρίσκονται πάνω από 3000 υπεραιωνόβια δέντρα στα οποία κατά καιρούς γίνονται υπόγειες παρεμβάσεις, για την ανάγκη εξυπηρέτησης δικτύων ηλεκτροδότησης τηλεπικοινωνιών και υδροδότησης, αλλά και παρεμβάσεις κλαδέματος στους κορμούς και στα κλαδιά αυτών, με τέτοιο τρόπο ώστε να καθιστούν αβέβαιη τη βιωσιμότητα των δέντρων . Το τραγικό ωστόσο, είναι ότι δεν αναφερόμαστε σε ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς μετά το τραγικό συμβάν έχουν επακολουθήσει τουλάχιστον 10 πτώσεις δέντρων και κλαδιών και έχει τραυματιστεί άλλος ένας συμπολίτης μας”.
